Pazar günü (09.12.2007) tam teçhizat Charxivake’de toplanan ve sabah kahvaltısında bir araya gelen ekip, mükellef bir sabah kahvaltısı yaptı. Ekibimize o gün Yetiş’te katıldı. Kahvaltıda ise iki misafirimiz vardı, Osman Aydoğan (köyün bakkalı) ve İstanbul’dan sabah köye ve bizimde orada olduğumuzu duyup köyde durmadan yanımıza gelen Hakkı’nın torunu, Hacı’nın oğlu Ahmet Mutlu. Ancak bu iki misafir kahvaltıdan sonra bizden ayrıldı. Çünkü Osman’ı ekmekçi çağırdı, Ahmet abiyide babası.

Ekip kahvaltıdan hemen sonra çaylarıda içince hiç zaman kaybetmeden Kale mevkiinden, Seyvnebi’ye doğru ilk sürek avını gerçekleştirdi. Yağbatan’da sürek sürüldü. Ancak malesef domuz dahil hiçbir hayvana rastlanmadı. Tabii bu durum ekibin şevkini ve azmini kırmadı. Alınan bir kararla, Yağbatan’da domuz vurulana kadar her hafta sürek avı yapılacak. Ta ki domuz vurulana dek…

Tabii domuz falan vuramayan, daha doğrusu bulamayan ekip, yine başladı dağlarda boş boş gezinmeye. Ne yapalım, ne edelim derken, önce Seyvnebi’den Başdere’ye inildi. Burada tüfek talimi yapıldı, yani mermi bitirene kadar tüfek atıldı dağlara taşlara. Mermi atıldı atılmasına da, bir türlü bitmedi çünkü o kadar çoktu ki mermi, armalar, cepler; tam bir cephane gibiydi. Sanki anafartalarda savaş yapılacaktı. Mermiler atıldıktan sonra tekrar başladık gezmeye. Başdere’den indik Kale Mağara’sına. Burada mağarayı gezdik dolaştık derken, vakitte geçiyordu, akşam yemeğini yemek için Sarıkaya üzerinden İbicek’e geçtik. Burada soğuk suyun başında hamsi partisi verdik. Bizi köyden gören Ahmet Atamtürk, yani babamda yanımıza geldi, hoş geldi sefa geldi (hoş geldi demezdim de, elinde bir poşet erzak vardı, aç karnına böyle demiş bulundum). Tabii burada hamsiler yendi, çaylar içildi ve doğal olarak hava da karardı haliyle. Saatler 17:45’i gösterirken her şeyimizi topladık ve indik yine Sarıkaya üzerinden köye (bu sefer hemen inmeliydik köye, çünkü Trabzonspor’un maçına 1 saat 15 dakika vardı).

[MEDIA=6]